Χαιρετισμός του Προέδρου της Ένωσης Δημάρχων Αττικής

κ.Παύλου Καμάρα

στην Εκδήλωση για την Ιθαγένεια και τον Ευρωπαίο Πολίτη.

 

Κύριε Υπουργέ,

Αγαπητοί συνάδελφοι της Αυτοδιοίκησης,

Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες.

 

Σας χαιρετίζω εκ μέρους του Δ.Σ της Ένωσης Δημάρχων Αττικής και σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας.

Η Ένωση μας, σε συνεργασία με την ΠΕΔΑ και τους Ευρωπαϊκούς Ομίλους Συνεργασίας «ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ και ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΛΗ» και την υποστήριξη των Γραφείων της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ και του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, θέλησε με την εκδήλωση αυτή να συμβάλλει στον διάλογο που έχει έντονα ανοίξει, με στόχο την Ευρώπη των πολιτών. Αφού πάγια πλέον είναι η πεποίθηση στην πλειοψηφία των πολιτών της Ε.Ε ότι η Ευρώπη αυτή όπως έχει εξελιχθεί τείνει να γίνει η Ευρώπη των αγορών και των τραπεζών,  και απέχει πολύ από τα οράματα των ιδρυτών της.

Και τούτο παρά τα πολλά και μεγάλα κονδύλια που δαπανώνται για την κοινωνική συνοχή και την προώθηση της απασχόλησης.

Βέβαια τα 26 εκατομμύρια ανέργων στην Ευρώπη δίδουν το μέτρο των αποτελεσμάτων ή μάλλον της αναποτελεσματικότητας των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Κοινή είναι η αίσθηση ότι ζούμε ένα πόλεμο των οικονομικών συμφερόντων και αγορών, πόλεμο στον οποίο τα θύματα ως παράπλευρες απώλειες, είναι οι πολίτες κυρίως των χωρών στις οποίες οι κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να στήσουν ένα στέρεο κοινωνικό δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους. Όπως π.χ στη χώρα μας που χτίσθηκε ένα κοινωνικό κράτος με πήλινα πόδια και που κατέρρευσε στην πρώτη κρίση.

Επιλέξαμε το θέμα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων του Ευρωπαίου πολίτη της ιθαγένειας και της κινητικότητας, αφού η κοινωνικοοικονομική κρίση που πλήττει κυρίως την χώρα μας αλλά και άλλες χώρες της Ε.Ε, έχει καταστήσει πιο πολύ παρά ποτέ επίκαιρο το θέμα της μετανάστευσης, αφού η ανεργία στη χώρα μας αγγίζει τρομακτικά νούμερα και κυρίως στους νέους.

Η ιθαγένεια του Ευρωπαίου πολίτη, που θεσπίσθηκε στο Μάαστριχτ είναι προφανές ότι θα πρέπει να επαναπροσδιορισθεί.

Η καθιέρωση κριτηρίων οικονομικής σύγκλισης (3% του Μ.Ο της Ε.Ε το έλλειμμα και 60% το χρέος), δυστυχώς δεν συνοδεύτηκε από κριτήρια κοινωνικής σύγκλισης.

Ανέτρεξα στο Ευρωβαρόμετρο για να πάρω κάποια στοιχεία που αφορούν στα θέματα της εκδήλωσης μας.

Έτσι στην έρευνα που έγινε τον Μάιο του 2013, στην ερώτηση τι σημαίνει για εσάς προσωπικά η Ε.Ε οι απαντήσεις ήταν:

Κοντά στο 42% η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να ταξιδεύεις, να σπουδάζεις και να δουλεύεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Και κατά δεύτερο λόγο «το ΕΥΡΩ» σε ποσοστό 33%.

Ακολούθησαν άλλες απαντήσεις, όπως η Ειρήνη κλπ. Όμως η Οικονομική ευημερία και η Κοινωνική Προστασία ήταν στις τελευταίες θέσεις με 11% και 8% αντίστοιχα.

Έτσι αναπόφευκτα σε ερώτημα πόσο Ευρωπαίος Πολίτης αισθάνεσαι, πρώτους έχουμε τους Γερμανούς με 58%, ακολουθούν οι Ολλανδοί με 56%, οι Βέλγοι με 54%, οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου με 53%κλπ.

Χώρες δηλαδή που ήδη έχουν αυξημένη οικονομική ευημερία και στιβαρό  κοινωνικό κράτος.

Ενώ στην Κύπρο με 51% και στην Ελλάδα με 41%, δηλώνουν πως αισθάνονται πιο πολύ πολίτες του εθνικού κράτους με το 51% των Ελλήνων να δηλώνουν ότι δεν έχουν ωφεληθεί από την Ε.Ε. Αυτό βέβαια είναι άδικο για την Ε.Ε, αφού έχει περάσει πακτωλός χρημάτων, σε 4 μάλιστα «πακέτα», από την χώρα μας, που βελτίωσαν το βιοτικό επίπεδο και τις υποδομές της χώρας.

Σε ερώτημα με ποιο τρόπο θα μπορούσε να ενισχυθεί το αίσθημα της Ευρωπαϊκής ιθαγένειας, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι θεωρούν πως «ένα εναρμονισμένο Ευρωπαϊκό Σύστημα Κοινωνικής προστασίας, θα ήταν το καλύτερο εργαλείο για την ενίσχυση του αισθήματος της Ευρωπαϊκής Ιθαγένειας» ακολουθούν το δικαίωμα εγκατάστασης κλπ.

Εάν αναλογισθεί κανείς ότι το θέμα της Κοινωνικής προστασίας, είναι από τις αρμοδιότητες στις οποίες κυρίαρχα, είναι τα κράτη μέλη και όχι η ΕΕ, τότε ίσως δίδεται και η απάντηση στο θέμα των ανισορροπιών που δημιουργούνται στην μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια. Αφού είναι προφανές ότι η οικονομική πολιτική έχει άμεσες επιπτώσεις, μεταξύ άλλων, στις εφαρμοζόμενες Κοινωνικές πολιτικές.

Συμπέρασμα αυτονόητο είναι ότι για να νιώσουν Ευρωπαίοι πολίτες όλοι οι πολίτες της Ε.Ε, θα πρέπει μαζί με την Οικονομική σύγκλιση, να υπάρχει και η Κοινωνική σύγκλιση.

Τουλάχιστον ως προς τα κατώτερα επίπεδα στοιχειώδους κοινωνικής μέριμνας από τα κράτη μέλη.

Ιδού λοιπόν η μεγάλη ευκαιρία για την χώρα μας. Τώρα που έχουμε την Προεδρία της Ε.Ε.

Δεν ξέρω εάν οι εταίροι μας είναι έτοιμοι να αποδεχθούν κάτι τέτοιο, όμως θα πρέπει να το τολμήσουμε .

Να υπάρξει ένα νέο Μάαστριχτ (2) ή μία νέα Νίκαια (2). Να υπάρξει η συνθήκη των Αθηνών. Όπου θα θεσπισθούν δείκτες για το Κοινωνικό Κράτος, που θα πρέπει να εξασφαλίζει το κάθε κράτος Μέλος στους πολίτες του.

Πχ όταν η ανεργία θα ξεφεύγει κατά μια ή δύο μονάδες από τον Μ.Ο της Ε.Ε, θα πρέπει η ίδια η χώρα αλλά και η Ε.Ε να υποχρεούνται να εφαρμόσουν άμεσα πολιτικές, ώστε να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο και να υπάρχει σύγκλιση στο Μ.Ο της Ε.Ε.

Όπως ακόμα και για τους ανέργους, να υπάρχει ένα μινιμουμ κοινωνικό πακέτο στην υγεία, στην πρόνοια κλπ, ώστε να μην αφήνονται στο έλεος του Θεού ή στην φιλευσπλαχνία του κράτους.

Κατά τον τρόπο που υπάρχει επίκρηση για την τήρηση των κανόνων δημοσιονομικής προσαρμογής κατά μείζονα λόγο, θα πρέπει να υπάρχει επίκρηση για την κοινωνική προσαρμογή.

Έτσι θα αποκτήσει και ένα ουσιαστικό νόημα ο όρος Ιθαγένεια του Ευρωπαίου Πολίτη.

Και έτσι η κάθε Τρόικα και το κάθε ΔΝΤ, δεν θα μπορεί να κατεδαφίζει το όποιο κοινωνικό κράτος υπάρχει, στο όνομα της οικονομικής σύγκλισης, αφού θα δεσμεύεται από την Συνθήκη.

Φοβάμαι ότι εάν οι ηγέτες της Ε.Ε δεν προχωρήσουν σε τέτοια ριζοσπαστικά μέτρα, ο δρόμος για μία ενωμένη Ευρώπη  όπως την ονειρευόμαστε, θα είναι εξαιρετικά μακρύς και δύσκολος και σε κάθε περίπτωση δεν θα αφορά στους λαούς των Κρατών Μελών.