Γεια σας, να χαιρετήσουμε τους προσκεκλημένους, τον Υπουργό, τους Βουλευτές, τους Αντιπεριφερειάρχες και φυσικά όλους εσάς.
Επειδή είπε ο κύριος Καμάρας, ότι έχουμε μια διαφορετική άποψη. Εγώ όταν έμαθα προχτές, ότι θα είμαι εισηγητής θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει, αν και δεν διάβασα όλο το βιβλίο για να είμαι ειλικρινής δεν πρόλαβα, που είχε πει ο Proust. Ότι μια δυνατή σκέψη μεταδίδει ένα μέρος της δύναμης της και σε αυτούς που τις εναντιώνονται. Οπότε στο τέλος καταλήγει να είναι απόφαση δύο – τριών ανθρώπων μια σκέψη. Αυτό ας το κρατήσουμε, γιατί ειλικρινά θα πω έχω μια συγκεκριμένη ιδεολογική τοποθέτηση και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, γιατί όλοι μας έχουμε μια φιλοσοφία, μια ιδεολογία, μια κοσμοαντίληψη.
Όμως εφτά χρόνια που ασχολούμαι με την Αυτοδιοίκηση, παρόλο που δεν είμαι μικρός, έχω εφτά χρόνια μόνο στην Αυτοδιοίκηση, αλλά ήμουν ένας άνθρωπος της κοινωνίας που δουλεύω από 15 χρονών και μπορώ να πω ότι βρήκα την Αυτοδιοίκηση λίγο καλύτερα από ότι περίμενα. Δηλαδή, ενώ είχα ακούσει πάρα πολλά, ήμουν λίγο προκατειλημμένος εναντίον της Αυτοδιοίκησης για να είμαι ειλικρινής. Βλέπω όμως, πάρα πολλούς Δημάρχους και αυτοδιοικητικούς, που ούτε κομματόσκυλα είναι, να το πω λίγο έτσι χοντρά, είναι άνθρωποι που ίσως επειδή είναι δίπλα στην κοινωνία διαπαιδαγωγούνται και μαθαίνουν να λένε και όχι στα κόμματα που τους στηρίζουν, να έχουν μια αυτονομία, που πρέπει να υπάρχει αυτή η αυτονομία, σαφώς. Γιατί; Γιατί η τοπική κοινωνία ακόμα… Ας το πάρουμε και λίγο απλά, ας πούμε ένα κομματικό στέλεχος που είναι Δήμαρχος, σεβαστό, είναι λογικό ότι θα πάει κόντρα και στην κυβέρνηση του και στο κόμμα του και πρέπει να πάει. Πότε; Όταν πραγματικά υπάρχει ένα θέμα. Και όχι βάση του συντεχνιασμού ή τοπικισμού, βάση ότι δεν μπορεί όλα αυτά να είναι παράλληλα, δεν μπορεί να είναι εύκολα διαχειρίσιμα. Άρα λοιπόν είναι θεμιτά.
Να έρθω τώρα στο θέμα της απλής αναλογικής. Θα μπορούσα να επικαλεστώ καταρχήν τα Συνέδρια της ΚΕΔΕ, που είχαν πάρει αποφάσεις υπέρ της άποψης της αναλογικής όχι και μια και δύο φορές. Γιατί δεν είναι θέμα τώρα, αν το κυβερνών κόμμα σήμερα είναι υπέρ της και ήταν ένα, ας το πούμε, θέσφατο του, μια βασική αρχή, εντάξει, αυτό μπορεί να το πει ο οποιοδήποτε. Όμως, υπάρχει ένα θέμα εδώ πέρα και όχι μόνο πολιτικής ηθικής. Εγώ θα σας μιλήσω ειλικρινά και καθαρά και ευτυχώς είναι και δύο, ο πρώην Δήμαρχος, ο κύριος Αναγνώστου και ο κύριος Γεωργάκης. Και μπορούν να πουν αν αυτά που λέω τα εννοώ και τα αισθάνομαι, αν η πρακτική μου δηλαδή τα 7 χρόνια σε αυτό το Δήμο Ηλιούπολης που είμαι Αξιωματική Αντιπολίτευση συνάδει με αυτά που θα πω. Για αυτό θα μιλήσω με βάση την εμπειρία μου κυρίως και τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε τα βασικά που διαφωνούμε ή δεν διαφωνούμε με την δημοτική αρχή, για να καταλάβετε ότι εγώ πιστεύω ότι η απλή αναλογική μπορεί να περάσει, θα περάσει στην κοινωνία. Και δεν θα ισχυριστώ, επειδή πάνω από 50% ας το πούμε έτσι, στα γκάλοπ, τι θέλει ο κόσμος. Δεν κάθομαι σε αυτό, μπορεί να είναι και 40%, μπορεί να είναι 60%, δεν με ενδιαφέρει.
Θα πω λοιπόν ότι η χώρα χρεοκόπησε με ενισχυμένες αναλογικές, πρώτον. Θα πω επίσης ότι εγώ οριακά δεν βγήκα Δήμαρχος και έχω 6 έδρες και ο Δήμαρχος 25. Αν πάρω το παράδειγμα της Πετρούπολης, που 3 σχηματισμοί πολιτικοί οριακά… Άλλος πήρε 25, 23, 21, καταλαβαίνετε πόσο έχει ο πρώτος, η δημοτική αρχή, καταλαβαίνετε πολύ καλά πόσες έχουν οι άλλοι δυο. Νομίζω αυτά είναι πάρα πολύ, δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε.
Να πάω όμως αν θέλετε και σε επίπεδο ευρωπαϊκό και σε χώρες όχι σκανδιναβικές που θα λέγαμε, εντάξει τώρα αυτοί είναι άλλοι άνθρωποι, άλλες νοοτροπίες, σεβαστό. Μου έλεγε δηλαδή ένας συνάδελφος ότι στη Δανία, δεν θυμάμαι τώρα Σουηδία, που, ότι ένας όταν φτιάχνεται μια παιδική χαρά, γίνεται μια… Πώς το λένε, οι ενδιαφερόμενοι της περιοχής ασχολούνται, κάνουν προτάσεις, ομαδοποιούνται οι προτάσεις από Επιτροπή, ούτε καν το Δημοτικό Συμβούλιο δεν αποφασίζει, μπαίνουν σε μια ηλεκτρονική διαβούλευση και ψηφίζεται και το Δημοτικό Συμβούλιο τυπικά το επικυρώνει φαντάζομαι. Δηλαδή, τόσο απλά για τόσο σοβαρά θέματα, που εμείς τα θεωρούμε μια ολόκληρη τεράστια δουλειά για εδώ.
Άρα λοιπόν χώρες, ακόμα και η Βουλγαρία, η Ιρλανδία, η Ρουμανία και τα λοιπά, η Ισπανία, έχουν απλή αναλογική, δεν βλέπω να γίνει κάνα τρομερό πράγμα. Δεν μπορώ να καταλάβω μια χώρα σαν εμάς, που έχουμε κοινοτική παράδοση, που είναι ένας θεσμός που είναι δίπλα στον πολίτη, που έχουμε Δημάρχους με κύρος. Γιατί οι Δήμαρχοι… Δεν μπορεί τώρα όταν βγαίνει μια, δύο ο άλλος έχει μια λαϊκή αποδοχή, πως το λένε, ελέγχεται. Δεν νομίζω ότι πρέπει να μας τρομάζει.
Και να πω και κάτι; Στο δεύτερο γύρο εμένα παράδειγμα, που ήμουν στο δεύτερο γύρο, με στήριξαν δύο διαφορετικών αντιλήψεων Δήμαρχοι, ο ένας είναι εδώ. Τι κάναμε; Ούτε κρυφά το κάναμε, εγώ του λέω θέλω να έρθω απόγευμα, όχι νύχτα και να πούμε δύο πράγματα. Τι θες από εμένα, τι μπορώ να υποσχεθώ εγώ αν είμαι δημοτική αρχή. Ότι θα σας σέβομαι, ότι θα έχω μια δημοκρατική αντίληψη και συμπεριφορά και λοιπά. Αυτό είπα, δεν είπα κάτι παραπάνω. Άρα δεν καταλαβαίνω δηλαδή, γιατί στους Δήμους δεν μπορούν να γίνουν συνέργειες. Είναι δυνατόν, όταν γίνονται στην κεντρική πολιτική, δεν μπορεί στους Δήμους;
Και εδώ τώρα θα έρθω και στο θέμα, στην Ηλιούπολη, 10 θέματα που αντιμετωπίσαμε και να μου πουν οι παριστάμενοι Ηλιουπολίτες που είναι 3, αν έχω άδικο. Στο θέμα της δημόσιας περιουσίας, που είναι κυρίαρχο, είχαμε ποτέ διαφωνία; Άντε να είχαμε λίγο στον τρόπο, στις εκλογές να λέγαμε κάτι παραπάνω, ότι εμείς θα κινητοποιούσαμε τον κόσμο λίγο καλύτερα. Στο θέμα του ηλεκτροφωτισμού, που είναι έτσι… Παίρνουμε ένα δάνειο από το ΤΠΔ, για να κάνουμε το… Είναι δυνατόν να διαφωνήσουμε; Αν θα διαφωνήσουμε, μπορούμε σε επιμέρους. Στο θέμα το να φύγει… Πως το λένε, το ΚΥΤ, το Κέντρο Υπερύψηλης Τάσης. Μόνο στη μορφή αγώνα θα μπορούσαμε λιγάκι να διαφωνήσουμε, που αλλού; Σε ένα ρέμα, στο ρέμα ναι. Επειδή υπάρχει και το αισθητικό, υπάρχουν και κάποια θέματα εκεί πέρα και έρχεται ένα θέμα μεγάλης διαφωνίας. Υπάρχει και ένα δημοψήφισμα ρε συνάδελφοι, δεν το καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει ένα δημοψήφισμα. Να πάμε σε ένα άλλο, στον προϋπολογισμό. Μπορεί να προβλεφθεί, να δουλέψει με σχετική πλειοψηφία. Στον ισολογισμό, κανονικά στον ισολογισμό, επειδή είμαι και ορκωτός λογιστής, δεν νομίζω ότι χρειάζεται… Ο απολογισμός και ο ισολογισμός είναι πρακτικά πράγματα. Πιστεύω λοιπόν ότι σε αυτά, άπαξ και απεικονίζει την πραγματική οικονομική κατάσταση δεν τα χαλάμε σε αυτά.
Επειδή λοιπόν επαναλαμβάνω, υπάρχει θέμα και είναι κατανοητό, ειλικρινά το λέω αυτό. Το ακούω από αρκετούς Δημάρχους και είναι κατανοητό, ότι έχουν επιφυλάξεις για τυχόν ακυβερνησία και τα λοιπά. Πιστεύω όμως και σε αυτά τα θέματα μπορούν να βρεθούν δικλίδες ασφαλείας και κάποια ώρα πρέπει το Δημοτικό Συμβούλιο… Ας πούμε ένα πράγμα, έχουμε 40 θέματα στα Συμβούλια και τα περισσότερα δεν χρειάζονται. Για τα πάρκινγκ και για χίλια δυο, τυπικά θέματα, δεν χρειάζονται αυτά ή υπάρχουν θέματα που θα μπορούσαν να λυθούν από την εκτελεστική Επιτροπή ή από τους υπηρεσιακούς. Και να αποκτήσει το Δημοτικό Συμβούλιο… Να γίνει όργανο διαβούλευσης. Και έρχομαι σε ένα πρακτικό θέμα και θέλω να με επιβεβαιώσετε και εσείς. Πόσοι σήμερα… Υπάρχει μια παθογένεια. Η παθογένεια βέβαια, δεν είναι μόνο ότι ο κόσμος έχει τα οικονομικά προβλήματα, ας πάμε και πριν από το 2010 που δεν ήταν τα προβλήματα τόσο μεγάλα, τα οικονομικά. Πόσοι συμμετείχαν; Αυτή την στιγμή δηλαδή, γίνεται οποιεσδήποτε… Πώς να το πω… Εκδηλώσεις γίνονται. Οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις γίνονται, πόσοι; Είναι πάρα πάρα πολύ λίγοι. Ένας βασικός λόγος πιστεύω, ότι δεν δώσαμε στον κόσμο μέσα από θεσμούς συμμετοχικούς… Δεν τους δώσαμε την δυνατότητα να εκφραστούν, να αποφασίσουν.
Θα σας πω μια μικρή εμπειρία που είχαμε τελευταία. Πριν από 4 μήνες, κάναμε ένα μήνα, η παράταξη μου, 30 πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σας μιλάω εν τιμή, ούτε εγώ, ούτε κανένας Δημοτικός Σύμβουλος της παράταξης μου δεν μιλήσαμε σε αυτές τις εκδηλώσεις. Αφήσαμε τα παιδιά μόνα τους, στα θεατρικά, στα τραγούδια, στην ζωγραφική, στα πάντα. Πραγματικά, έβγαλαν μια αυτενέργεια. Αν πας τώρα εσύ και τους καλέσεις και φέρεις 2 συνεργεία και αρχίσεις για τα λογύδρια, ε είναι λογικό. Θα έρθουν μια, θα έρθουν δύο, θα βαριούνται να (…) και θα εξαφανιστούν. Με αυτή λοιπόν την έννοια, πιστεύω ότι οι δικλίδες μπορούν να βρεθούν, υπάρχει ηλεκτρονική δημοκρατία. Στα μεγάλα έργα, εδώ έρχομαι σε ένα θέμα που το έχω βιώσει πρακτικά και το λέω με ειλικρίνεια. Στα μεγάλα έργα πρέπει η διαβούλευση να είναι ουσιαστική. Δεν έχει να φοβηθεί μια δημοτική αρχή σε ένα τοπικό θέμα, σε ένα μεγάλο έργο, όταν έχει ισχυρά επιχειρήματα. Εδώ παράδειγμα, αυτό για εμένα θα πρέπει να θεσμοθετηθεί. Δηλαδή, σε ένα οποιοδήποτε μεγάλο έργο να υπάρχει ή αυτό που λέμε… Είπε ο κύριος Βορίδης νομίζω κάτι, το οποίο έχει μια βάση, το σέβομαι, ότι οι λαϊκές συνελεύσεις μπορεί να υποκαταστήσουν και να κάνουν. Όχι δεν είναι έτσι, γιατί αν υπάρχουν… Απαιτούνται μεγάλα ποσοστά για να μπει ένα θέμα στο Συμβούλιο, μεγάλα ποσοστά για αποφασιστεί κάτι και να γίνει υποχρεωτικό, δεν νομίζω ότι είναι τόσο τραγικό. Και επαναλαμβάνω, κάποιες αρρυθμίες που σίγουρα θα παρουσιαστούν νομίζω ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν.
Εγώ και από την δουλειά που έκανα σε όλη μου την ζωή, έχω την εξής θεωρία. Για ένα γεγονός που έχω πειστεί, επειδή όντως δεν είναι μόνο το θέμα της απλής αναλογικής, είναι αλήθεια αυτή. Είναι τα οικονομικά, είναι τα θεσμικά, είναι οι δημοπρατήσεις που και οι διαγωνισμοί που κάνουν άπειρο χρόνο, είναι και τι δεν είναι. Είναι πραγματικά ένα πολυπλόκαμο σύστημα, βαθιά γραφειοκρατικό και ευτυχώς στην καριέρα μου δεν ήθελα και εγώ, για να είμαι ειλικρινής, να ελέγχω δήμους, θα σας πω την αλήθεια, ήμουν πιο πολύ στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Δεν ήθελα έτσι… Και εγώ καταλάβαινα, γιατί… Ή όταν πήγαινα προσπαθούσα να βοηθήσω, γιατί πήγαινες τώρα σε μια επαρχία, παράδειγμα Αιτωλοακαρνανία ή στο Καρπενήσι, από εκεί που είμαι και έβλεπες αδυναμίες, δεν το έκαναν επίτηδες, δεν υπήρχε θέμα ότι ήταν διαφθαρμένοι οι άνθρωποι.
Αυτό λοιπόν τι γίνεται; Χρειάζεται σαφώς, πέρα από την απλή αναλογική… Είναι θέμα αρμοδιοτήτων, είναι θέμα πόρων, είναι θέμα χτύπημα της γραφειοκρατίας, είναι διαφάνεια. Αυτό, έχω πειστεί απόλυτα ότι η διαφάνεια είναι το ισχυρότερο όπλο. Και εδώ έγιναν κάποια βήματα, για να λέμε και κάνα καλό που γίνεται σε αυτή την χώρα. Η ΔΙΑΥΓΕΙΑ, Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, υπήρξαν βήματα… Τα ΚΕΠ. Αυτά τα θέματα δηλαδή, μπορούν να γίνουν όμως πάρα πολύ περισσότερα και δεν μπορούμε να είμαστε μόνο σε αυτά.
Εκείνο που εν τέλει πραγματικά πιστεύω, είναι ότι να μην την φοβηθούμε την απλή αναλογική. Επαναλαμβάνω, είμαι σίγουρος ότι θα βρεθούν δικλίδες και όταν φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο, πιστεύω δεν μπορεί σε τοπικά θέματα να μην υπάρχουν συγκλίσεις. Δεν γίνεται. Πιστεύω ειλικρινά, ότι πάνω από 95% σε τοπικά θέματα… Δεν έχουμε να λύσουμε τα θέματα ούτε της δραχμής και του ευρώ παραδείγματος χάριν, αν θέλει κάποιος, ούτε του ΝΑΤΟ, ούτε δεν ξέρω τι, έχουμε να λύσουμε θέματα τοπικά. Εκεί, οι ειλικρινείς, οι επεξεργασμένες θέσεις, όλα αυτά είναι που θα μπορέσουν να μας κάνουν να ξεφύγουμε από μια στείρα αντιπαράθεση. Γιατί; Αυτό λέω και στην παράταξη που εκπροσωπώ, ότι οτιδήποτε λέμε, πρέπει να λέμε, αν ήμουν εγώ στην θέση του Δημάρχου τι θα έκανα; Την εναλλακτική πρόταση. Αν δεν την έχουμε, ας κάτσουμε λίγο παραπίσω σε ένα θέμα που δεν έχουμε εναλλακτική. Ας πούμε στην αποκεντρωμένη διαχείριση απορριμμάτων, τεράστιας σημασίας θέμα. Που θα διαφωνήσουμε; Σε κάποια θα διαφωνήσουμε και εκεί. Είναι τόσο ισχυρά, ώστε να μας αποτρέψουν να συνεργαστούμε με κάποιους συναδέλφους προγραμματικά, από την στιγμή που δεν υπάρχει το 50 συν 1;
Αυτά έχω να πω και δέχομαι κάθε αντίλογο καλοπροαίρετα. Ευχαριστώ.